Tur til Emblemsfjellet.
Turen starta frå Sæbø og vi fekk ei lita pause på ferga til smak på sveler og liknande.
Terje, Janneche, Kari, Bodil, Rolfen og Jorunn.
Fred sto klar til å gaide oss i desse turløypene han og nokre kompisar har skilta og ordna bruer i.
Bigtonløypa bygd i 1933, her vart det frakta turistar i storstilt turismesatsing i 30-40 åra.
No er det grusveg og lysløype til glede for turgåarar heile året, både til beins og på ski.
Vi fekk ei omvisning i det flotte hoppanlegget som vert bygt i Spjelkavika, tre hoppbakkar i ulik størrelse.
Her er unnarennet på den største, nederst ser du oppmurt sletta der svingen skel vere i god stil forhåpentligvis.
Vidare etter lysløypa, i god fart.
Ein stor kvennakallj sto i ei elv, idyllisk!
Turheisa er det endelige målet til slutt, men vinkjellaren får vere til ein annan gong.
Fred har bygd ein flott gapahuk som er stor og romslig med to gode rastebord i tillegg til benkar bak, flott å søke ly for dei som vil.
Sliktet bak oss står det "Damenes skrekk" dette er namnet på denne bakken, høyrt sånt tull!
Ei lita anbefaling på vinterføre.
Fred kan fortelle at spora ofte går rett inni skogen i nederste delen av bakken, der var bratt ja.
Gode skilt har dei sett opp heile vegen så du lett kan finne fram.
Denne dalen ber sitt namn med rette.
Heisan, vi trefte eit par, ja Sissel kjenner vel dei fleste, Mykje folk ute på tur men treffe kjende hadde vi ikkje venta.
Myra var våt, så her hadde dei laga mange gode bruer.
Gode løysingar som gjer det enkelt å gå over vått terreng.
Skilt som fortel ei historie, Fred gav oss god informasjon.
Kvitveisa blømer i rikeleg monn.
Bratt, men det er i motbakke det gåt oppover.
Hjertefurua, her også.
Gode skilt, no går vi mot Geitnausa.
Gode bruer over våte myrer og bekkar.
Stormyra var eit vidt område, og ei sjeggete bjørk sjarmerte oss.
Her var gamle hoppbakken.
Utrulig mange bruer er det laga, eit kjempearbeid er lagt ned.
Gamle kommunale rør som låg og slong, vart brukt til understell på bruene her.
Fred er "vaktmeister"på...
Vidare gjekk turen.
Denne hytta kan nok trenge litt fyrstehjelp.
Nokså skrøpelig.
No var vi komne opp i høgda og utsikta var slett ikkje verst.
Her oppe låg det ein god del snøv framleis.
Geitnausa vert ein annan gong, du kan sjå toppen i det fjerne.
Vi fortsette mot Bigtonhytta.
Her oppe var det flott utsikt og Fred viste kvar dei ulike resene kjem opp og kva toppane heiter. Rett over stavkoblinga nederst , eit fjell med kvit snøv på er Gamlemsveten.
Vardar og gode merker viste veg.
Mange vatten og vide vidder.
Jammen traff vi meir kjentfolk, Kjell og Johanne var ute på tur.
Eit andepar var på flørteferd i vatnet.
Ingen hadde drøymt om at det fanst so store vide vidder med fjell og vatten midt mellom Storfjorden og Spjelkavika.
Snøflekkar og brune tuer vitnar om at her er våren so vidt i emning.
Flott utsikt utover, Fred, Rolfen, Terje, Kari, Janneche og Jorunn.
Nede på sletta kan du sjå Bigtonhytta.
Her er det greit å vere edruelig på smale bru.
Fred og Idar, to av eldsjelene i dette løypearbeidet.
Her fekk vi sitte som kongar på verandaen i solskinet og ha ei durabel matpause.
Fellesbilde i reine idyllen.
Vi måtte forlate den flotte hytta og det idylliske område, neste mål:
Mykje å sjå på undervegs.
Middagssteinen, kva er det?
Her er den, øverst i middagsskaret. Skal tru kven som har frakta den hit? Trolla?
So var vi på Høgkubben, Fred har mura opp ein varde med bronseskive på der du kan skue Hjørundfjordfjella mellom anna.
Vardesteinane vart frakta opp av elevar på skulen der Fred var vaktmeister, i samarbeid med gymlæraren. Fornuftigt samarbeid.
Midt i fjordkrysset ligg Flisholmen som eingong var det mektigaste handelsenteret heromkring, når ein veit at sjøvegen var hovudferdselsåre og ser plasseringa, sjøner ein kvifor.
Vidare mot Turheisa bers det.
Over stein og stokk.
Utruleg med eit slikt område, mykje furu, stor og lita.
Ikkje grandekte områder som vi er vande med, eit utruligt flott turterreng.
Vi ser mot Ålesund og Aksla.
Mykje bruer er det laga også her.
Slik er det meste frakta, ein laga nett med passe mengde fjøler i, so tek turgåarar med seg og legg frå seg på stadar der byggarane skal lage bruer,-smart.
No nermar vi oss Turheisa det ser vi på mastene.
Ein aldri so liten prøvetur?
Dei som har vore på Moa i desember eingong har nok sett juletreet som står her oppe.
Fred og Rolfen ser mot Sjukehuset, Ålesund og Moa.
Jorunn og Terje ser mot Skothaugen og innover mot Solavågen.
Kari og Janneche med Spjelkavikvatnet framom seg og Brusdalsvatnet bak.
Namnet skjemmer ingen!
Her skulle vi hatt snøv og ski, for ei løype!
Du ser Turheisa over oss.
I brattaste bakkane var det tillaga trase til trakkemaskina.
Lita løype som svingar vidare i skogen, men vi måtte ta vegen nedover mot parkeringsplassen att.
To såbarnsferdre som tok trimturen i løypa med dyrebar last, veldig mykje folk brukar desse løypene.
Her var folk overallt men likevel god plass til alle, for eit turområde!
Tusen takk Fred for ein fantastisk dag!
Vi fekk gaida tur i fire flotte timar, dette området vil vi gjerne gå meir i, mykje kjekkare enn ein dag på Moa.
Tusen takk til dokke som var med, ein perfekt turgjeng.
Takk for laget!
Kommentarar