Tua på Hustadneset.
Det bles friskt då vi sto nede i havna, så vi undra på om det vart kaldt oppi høgda,
og kor mykje kle vi trengte.
På tunet på Hustadneset sto Arne- Johan og ynskte oss velkommne,
han var så kjekk at han slo lag,
Dette sette vi stor pris på, tenk ein gaid med ekte lokalkunnskap, det var ikkje verst.
Trollsk stemning oppover granskogen.
Lang rekke oppover råsa, sjeldan har vi funne råsa så turr og fin å gå i.
Små pauser må til, for her er det rask stigning.
Ann Helene, Hilde og Tore tek ein liten kvild.
Og resten av gjengen likeså, kjapp pause.
Arne-Johan fortalde oss om slåtteteigane som var bratte,
og kor ein henta ved i slikt terreng.
Frå Sæbø ser skogen urøyvd ut, men på nært hald fekk vi sjå at det er utruleg mykje tred som er fellte, både rotvelte og knekte.
Ein kan nesten ikkje tru det er sant, før ein ser det på nært hald.
Ved lissehaugen, der var planta graner som gjerde
for at ikkje krøtera skulle gå utføre, her har "Dagmar" Herja villt.
Høgt oppi ei gammal bjørk ligg ein grantopp og kviler.
Øvste delen av det planta grangjerdet er no berre rotvelte.
Enorme grantred er knekte rett av, litt av nokre krefter.
Skogen som var ved Lissehaugen er omtrent borte,
vi ser eit heilt anna landskap.
Nedi bukta her ser vi ein spansk landsby, bada i sol.
Obs, det var vist Sæbø, vel så flott det vel?
Ska tru ka tid denne linja vert rydda bort, og bytta ut med sjøkabel?
Vi må vel vidare, snart er vi oppe ved mastene.
Her nyt vi utsikta og småpratar litt.
Her ved mastene har vi utsikt utover fjorden, innover fjorden......
Og sist men ikkje minst, Nordangsfjorden, med Oddbjørg i sentrum.
Vakker utsikt til Skår, Bente kikar heimatt.
Arne-Johan fortalde oss om Lidagjølet og klevasken, om Råmannen, og om kor han skremde Lexov med ei helle på råsa til Lissehornet.
Utruleg kjekt med slike historier.
Siste biten oppover langs ryggen merkar vi at vi nermar
oss toppen, det opnar seg no.
Håkon er ein sprek kar som går lett oppover i råsa.
Malin og Lisa Mari to spreke fjelljenter.
Lette til beins, og raske i farta.
Alvhild og Arne -Johan nesten oppe på Tua.
So var flokken samla, Hilde, Elen, Håkon, Kanutte, Bente, Ann Helene, Bodil,
Jonny, Alvhild, Lisa Mari, Malin, Bernt Arve, Tore, Oddbjørg, Kari, Arne-Johan og Helga.
So går ferda heimatt, sjølv om det var så varmt og fint oppe på Tua at vi kunne sitte heile natta om vi kunne.
Ja, takk for prima gaiding Arne-Johan.
Vi takkar for fyljet, neste måndag er det Valsetheida og Eitrefjellet.
VEL MØTT!
Kommentarar