Topptur på Gran Canaria

I tillegg er det flott å registrere at Ivar prøver å få i seg nok væske. :-)

Vi var på Gran Canaria same tida som Edel og Rasmus Mo var der, og då dei fekk besøk av svigersonen Arve, og sidan han hadde ein heil fridag til rådigheit, ville han ta dei med på fjelltur. Og då vi vart spurde om vi hadde lyst å være med, var ikkje svartida lang.

Vi hadde ein fem timars flytur frå Vigra til Gran Canaria og medan eg sat i flyet så tenkte eg på desse stakkars flygarane som reiser denne turen fleire gongar i veka. Og som voksen så kunne eg no være med å bidra slik denne "stakkars flygaren vår" fekk litt mosjon og frisk luft, ved å delta på denne turen. Og ikkje minst kunne eg være moralsk støtte, når han skulle være under svigerforeldra sin "pisk" ein heil dag. Ja, om ikkje anna kunne eg bidra med å halde samtalen i gong.

Kl. 10 kom Arve og svigerforeldra og henta oss på hotellet i ein liten leigebil. Vi sat trangt i baksete, sikkert på same måte som han hadde i sin arbeidsplass. I presis køyring på motorvegane til Las Palmas gjekk turen vidare, meir ut på bygda og oppi høgda, og vi vart guida og fortalt om historie og bygdelivet av ein svært så lokalkjend mann. Og etter vi hadde gjort unna vel ein times tid i bil, kom vi til ein parkeringsplass der "Kongevegane" starta.

Etter ei stund på dei flotte steinlagde gangvegane forsto eg at mine tankar for dagen hadde vore heilt feil. Her hadde vi ein sprek og verdsvant kar, som meistra sin omgong med svigerforeldra og naboar på same måte som han elegant meistrar dei store flya. Kjemien i fylgje var det aller beste. Var det ei lang tung stigning og det begynte å gå sakte, så vart vi fortalde om kor bra det vart når vi kom på toppen. Slik gjekk turen utruleg lett og eg har vanskeleg å forstå at vi hadde ei oppstigning på tusen meter. - Det same som ein tur på Skårasalen her heime? Varmen var ikkje noko problem i det heile her i fjella, då vi hadde ein svalande vind heile tida, så berre vi fordelte vassflaska fornuftigt over heile dagen gjekk dette fint. Det var ikkje lange stunda før eg fannn ut at mi viktigaste oppgåve med turen, var å ikkje være ei seinke for dei andre ;-D

Vi som bønder såg med bekymring over det avsvidde jorbruksområdet og det såg ut som dei fleste husa på bygdene var fråflytta. Her hadde det sikkert vore mykje folk og vasskanalane og oppsamlingskummane vitna om ein flott og langt utvikla kultur. Ja eg tenkte at dette var ikkje ulikt kverngrova heime som var gravd med hand, og med hjelp av folk frå Skjåk, som var i slutten på 1800-talet,landets fremste innan faget. Og ikkje minst kom tankane om skal bygdene våre sjå slik ut ein dag, men motsett til avsviing, vert dei attgrodde?

-Eg måtte berre spørje vår guide om kva i all verden lever dei av?

-Og svaret: Dette er same spørsmålet som amerikanske turistar stiller seg på ein cruisetur inngjennom Hjørundfjorden, svarde Arve lurt.

Etter ein fin oppstigning kom vi til ein grøn og fin skog, og her fortalde Arve om at når han kom innover øya med fly, så såg han ofte skodde som låg tett rundt toppen og han trudde det var ei viktig årsak for at her var nok fuktigheit i jorda til at her var så grønt.

Etter vi hadde bestege toppen tok vi "turistane" ein kort veg ned til hovudvegen på andre sida og denne "stakkars flygaren vår" sprang nedatt same vegen som vi kom opp, og henta bilen. Det var ikkje lange tida vi venta før transporten kom og gjekk rett til eit lokalt gjestehus som serverte oss ein festmiddag med drikke og lokale smakebitar som handmat. Bestilt av Arve på spansk, sjølvsagt.

Tusen takk Arve for at du brukte av di tid til å vise oss denne flotte plassen. Desse gode ferieminna vil vi huske så lenge vi lever. Den flotte skildringa du har i artikkelen din, fortel det meste om turen vår.

Mvh Ivar