Etter alt styret i forkant og presisering av kor god sak Ørsta kommune hadde vart i alle høve eg sjokkert av utfallet.
Det har vorte sagt at sjølv om ein vann ei rettsak var det lite å vinne økonomisk.
Men her er det ikkje berre snakk om økonomi. Tilsetjinga var ein tabbe som kanskje dei som headhunta han har størst skuld i? Det er kanskje ingen som vil vedkjenne seg at det vart påstått at han hadde eit problem før tilsetjinga. La oss tru det då.
Det er vel ingen tvil om at kommunen var rause med sjansane.
Når no tabben var gjort og ein tok mot til seg og sparka mannen, så hadde det vore langt ærlegare å tape saka enn dette forsmedelege forliket som har svekka politikerane langt meir.
Tapte ein saka kunne ein med rak rygg hevda at oppseiingsvernet av rådmenn er altfor godt. For ein burde vel kunne krevje at ein rådmann også held seg edru på jobb, eller?
For eg trur ærleg talt at dei på rådhuset som har sett tilstanden veit godt korleis ein alkoholpåverka person ser ut.