Italienske Sella kjem først opp bakken mot Alpe Pampeagio i Val di Fiemme. Ein kan seie det er eit visst folkeliv rundt dei store sykkeklassikarane.
I 2003 var Alf Ole Aarseth, Vidar Holen og artikkelforfattaren på Tour de France. Det var ei stor oppleving, spesielt å oppleve keisaretappa opp dei 21 hårnålssvingane til Alpe d`Huez. Då heitte vinnaren Iban Mayo. Han er seinare teken i doping.
Likevel er vi tre karane opptekne av sykkelsporten, og kanskje aller mest folkelivet rundt dei store etapperitta. Difor ville vi oppleve dette igjen, men då med å skifte beite til Italia. Der var vi i mai i år.
Det vert sagt at sommar-OL er verdas største idrettsarrangement og VM i fotball nummer to. I publikumstal er Tour de France suveren nummer ein, og Giro nummer to. Den gongen vi var på Alpe d Huez-etappen i 2003 er det kalkulert med at kring ein million stod langs løypa dei siste elleve kilometerane.
Denne artikkelen vert ikkje noko reisebrev, men meir ein fotoreportasje. Viss nokon saknar bilete av Hushovd og Arvesen, er forklaringa enkel. Dei var ikkje med. Men aller sist er det med nokre bilete frå TdF i 2005, der artikkelforfattaren var og såg ein etappe, til Courchevel.
Her er Alf Ole og Vidar på Passo Manghen i Dolomittane. Det høyrer med at ein skal rekognosere ei fjelletappe i Giroen eller Touren dagen før. Her vert det slått fast at syklistane skal opp ei stigning på femten prosent - i femten kilometer. Vi er på 2053 moh.
Syklistane har si langesone undervegs i rittet der dei må ta inn føde. Her har vi vår, i vår spasertur oppover i Dolomittane. På menyen står øl og spekemat. Det siste er ein spesialitet for Dolomittane, noko ikkje minst Margrethe og Bjarne på Rekkedal Gjestehus har oppdaga.
Tidleg krøkjast. Her får ein bambino si første Giro-oppleving, dregen opp bakkane i ei spesialvogn. Fargen er sjølsvagt rosa, Giroen sin farge. Touren sin farge er gult.
Det gjeld å bu seg til syklistane kjem forbi. Ikkje ein campingstol, og heller ikkje ein krakk, men ein benk må det vere.
Rittet passerer oss. Dette er forfølgjarane med laget LP Breakes i spissen. Her er føreåtfavoritten Danielo de Luca (nr. 3). Men de Luca brenn krutet for raskt i årets giro, og det er Alberto Contador (vi ser han så vidt med plaster på nasen) som vinn Giroen samanlagt. På biletet er også Ricco (nr. 5 viss ein tel frå front og til høgre). Han vart nummer to samanlagt, og han har så langt imponert i TdF med to etappesigrar og innehavar både av klatretrøya og ungdomstrøya (under 25 år).
Verdsmeister Paulo Bettini syklar i verdsmeistertrøya (den kvite), og han slit veldig. Han har stått over TdF i år for å konsentrere seg om OL, der han er tittelforsvarar.
Sella på sikker kurs mot etappesiger, sjølv om ein publikumar vert litt for nærgåande. Sella vann klatretrøya i Giroen i år.
Og så nokre bilete frå TdF, eller Tour de France. Bileta er frå Courchevel i 2005, og dette biletet viser frontbilen i karavanen. Karavanen er ein bilkortesje som ligg om lag ein og ein halv time før rittet, og der sponsorane presenterer seg. Hovudsponsor for TdF er Credit Lyonaisse. Det er ein bank, og firmafargen er gul. Difor er leiartrøya gul. I giroen er Gazetta della Sport, den rosa sportsavisa, hovudsponsor. Og difor er leiartrøya i giroen rosa. Karavanen er om å gjere å få med seg, for då vert ein også kledd opp. Det haglar med luer, flagg, paraplyar osb.
Thor Hushovd førebur seg til start frå Courchevel. Hushovd har seks individuelle sigrar i TdF, og er ein av sykkelsporten sine store stjerner. Men han har problem i bakkane. Der er han for tung...
Kurt Asle Arvesen er ein fantastisk syklist. Men han er ein allroundar, og difor er han først og fremst ein verdsett hjelperyttar. Difor varma det ekstra at han onsdag endeleg vann ein etappe i TdF. Arvesen er også vinnar av to etappar i giroen, og i OL er det truleg han Hushovd, Edvald Boasson Hagen og Gabriel Rasch vil køyre for, då løypa er perfekt for eresfjordingen. Noreg har forresten aldri stilt med noko betre lag i eit meisterskap.
Til slutt, kongen over alle sykkelkongar, Lance Armstrong (Vel, kanskje må Eddy Merx også takast med her). Armstrong vann VM i Oslo i 1993, fekk kreft, kom tilbake, og vann TdF sju gonger på rad. Han er ein av verdas fremste idrettsutøvarar alle tider. Dopa? Ingenting er prova.
Men legg merke til guten som her får autograf. Det som er så spesielt med sykkelsporten er at her får publikum kome fram og helse på stjernene. Det er ingen hindringar, og alle arrangement er gratis med unnatak av akkurat ti meter før og etter målstreken. Skal du på giroen eller touren, er det berre byrje å planleggje. Giroen er i mai, toruen i juli. Grip sjansen. Det er ei oppleving.
Kommentarar
Eg håper og trur at avsløringane no viser at kontrollsystemet byrjar å verke. Doping er ikkje noko som berre sykkelsporten slit med. Seinast i denne sesongen var det tre dopingavsløringar i skiskyting, der Kaisa Varis var den mest kjende. Når dopingsaker i sykkelsporten likevel er såpass omtalt i media, er det fordi sykkelsporten er så veldig, veldig, mykje større enn både langrenn og skiskyting. Difor er det viktig at sykkelsporten går føre i å få til skikkelege rutinar på dopingkontrollar, og det ser det faktisk ut som om
sporten gjer.
Men Rune, det er naivt å seie at doping i Sykkel verkar meir omfattande, berre fordi det er ein stor verdensidrett, og media og publikumsinteressen (totalt sett) er så mykje større enn vinteridrettane. Faktum er at det blant ca 180 startande i desse 3 store ritta kvart år, så dukkar det opp fleire dopingsaker kvart einaste år. (opptil 5-6 saker pr ritt) Det er klart at sykkelidretten slit meir enn i dei fleste andre idrettar på dette nivået, og spesielt spanjolar og italienarar tek ikkje dette seriøst nok enno. Men som Rune sier idretten har stort fokus på å rydde opp, og me får håpe at økte og betre dopingkontrollar, og ikkje minst strengare straff vil hjelpe.
(He he, trur det er første gong eg har kalla deg naiv Rune på dei 30 åra eg har kjent deg, ha ha det gjorde godt :)
Eg vil gjerne tilføye at me hadde nok ein fantastisk tur på årets Giro d'Italia, der me opplevde svært mykje på få dagar. Me hadde første døgnet i Venezia, drog vidare til Dolomittane, og Val di Fiemme, der me fekk med oss denne klatreetappa over Manghen og målgang i Cavalese. deretter køyrde me vidare til Trento, fekk med oss området rundt Gardasjøen (som er svært vakkert) og ned til Verona, der me hadde siste overnatting. Alt dette på 4 døgn.
Renato, Vittorio og Alfredo var rett og slett på tokt i Italia igjen, 20 år etter dei legendariske interrailturane i 1987 og 1988. Italia er eit fantastisk ferieland, og folket er svært venlege og lette å kome i kontakt med.
Men verdens finaste natur, den finn du i Hjørundfjorden :)
Vi står føre OL i Beijing, og eg må seie eg er spent på resultata av dopingprøvene både i uthaldenheitsidrettane og kraftidrettane.