Lynghalstinden

Nydelege bilete og fin artikkel Stig! Vi har planar om liknande, men har ikkje kome i gong.. (les: dårleg med klatreerfaring enn så lenge..) Er det mogleg å gradere ei slik klatring på vinterføre? Eigen skala for vinter kanskje?

For en utflytta bondaling gjer det nesten vondt å sjp kor fint det e i fjella "heime"!!! Må snart heim en tur ja!!

Det finst tre ulike graderingsskalaer i klatring, ein for friklatring (der ein brukar tau og sikringar berre for å sikre seg mot fall), ein for teknisk klatring (der ein brukar hjelpemiddel for å kome seg opp) og ein for isklatring. Denne ruta vil eg gradere som friklatring grad 4-, noko som betyr enkel klatring. Men det er klart at seriøsiteten på prosjektet aukar med minusgrader, vind og skavlar, så ein bør kanskje ha litt erfaring.

Kjempe fine bilde,dokke har sikkert hatt ein flott tur:) men trur ej venta til sommaren!!!

Stig Helset, eg høyrer rykter om at du også går på andre fjell enn fjella i Hjørundfjorden. Du er sjølvsagt hjarteleg velkomen til å skrive også om desse turane. Vi har stor trong for kvalitetsvarer.

Av ein eller annan grunn såg eg ikkje denne artikkelen før i kveld. Eg er ein av mange lesarar av Hjørundfjordportalen som synest det er svært kjekt å lese om fjella, skiturar og tindeklivringar her på portalen.

Og det sjølv om eg hatar fjell.

Når kom så dette hatet? Sannsynlegvis i 1982, og nettopp oppe ved Lynghalstinden. Det var snakk om sauesanking, og eg skulle, heime på perm frå militæret, hente sauene våre nede frå fjellet.

Vi var ikkje heilt sikre på kvar sauene var. Vanlegvis gjekk dei denne tida på året nærmare Tua og Skardet, mot Hjørundfjorden. Men det viste seg at det hadde vore ein flott haust vermessig, og sauene hadde gått høgt til fjells.

Ettermiddagen før eg skulle gå, den same eg kom heim frå Steinkjersannan, tok eg meg ein tur til Hustad med kikkert, og speida over sida mellom Skardet og Skondalen. Og då såg eg sauene gå like over Åsen, altså rett ovanfor Sæbø.

Dagen etter gjekk eg i gang, og tenkte dette vart lett match. Eg kom opp på Åsen, men høyrde ingen bjeller. Eg tok kikkerten, og byrja å speide. Og der såg eg sauene på ein stad ingen skulle tru nokon kunne bu, rett under toppen av Lynghalstinden.

Då var vurderinga mi at eg gjekk ned i Skondalen, og følgde eit gyl mellom Lynghalstinden og Saudekråtinden for å kome over sauene. Det gjorde eg, og eg kom meg opp, rett under toppen, og ovanfor sauene.

Då sauene såg meg, berre sprang dei, skitstøvlane.
Eg tenkte eg skulle følgje etter, men såg med det same at eg stod fast. Og det var så mykje luft rundt meg på alle kantar at eg fekk heilt skjelven. Eg kasta faktisk opp, og var redd. Til slutt gjorde eg det ein ikkje skal gjere i slike situasjonar: Eg hoppa.

Heldigvis trefte eg trygg grunn bortanfor, og kunne gå ned mot Grønskredhammaren. Eg leita ei stund etter sauene, men dei var borte vekk, og eg gjekk heim. Ganske sliten kom eg heim utpå kvelden. Og kven møtte meg der rett ovanfor gjerdet mot utmarka: Dei fordømte sauene.

Sidan har eg ikkje vore i høgfjellet i Sunnmørsalpane.

Var kjekt og lese kommentaren din Rune,tvila ikkje på at du vart redd.Var der oppe sjølv i sommar , kom meg ikkje på toppen (tørde ikkje,fekk skjelven der eg klatra).Var åleine,men he svært lyst og prøve ein tur til,men vil då ha med meg fylgje.Var iallefall glad eg ikkje skulle leite etter saude der eg gjekk. Du får prøve med friskt mot igjen så kanskje hatet forsvinn:)Der e no ei heilt fantastisk utsikt!