Eg har sett den krysse vegen, bort til elverampa. Det er å håpe at den greier seg. Men bilane er nok farlegare enn Risekattane.
Martinus såg ein katt som sprang etter den, og den skreik stygt. Men etter nokre dagar var den på plass att, beitande på plenen. I dag tidleg sat den med store auger og togg på blad og gras att.
Klikkar du på biletet så ser du den betre.
I 1969 vart det eit storår på småvilt, men det krydde av lemen. Det kan verte bra i år også. Eg såg endå til eit rasande lemen i råsa framom Stokkesetra ein kveld. Det er lenge sidan sist!
I området ved Bondalseidet er det vanlegvis ein langt tettare harebestand enn her i nedste del av dalen. På 50 talet, då eg var smågut, var det hardtrakka harevegar i Pe fonnene. Men så kom den vekk, og har aldri greidt å etablere seg skikkeleg seinare.
Den tida fanst det ikkje hjort. Så kvar tid har sin fauna. Kanskje opplever vi å fortelje til etterkomarane våre om då det krydde av hjort i Bondalen. Eit krakk i bestanden kjem nok før eller sidan.
No snakkar vi om den gongen det krydde av pjakk og laks i elva. Men der er årsaka kjend. Og vi kjem nok aldri til å oppleve det att. Til det ligg det for mykje profitt i oppdrettsnæringa.
Det er i alle fall triveleg når ein får sjå dyr og fuglar attmed husa som ikkje er så vanlege.