Skiglede på Bondalseiedet, eit av landets ti beste skianlegg. (Foto: Terje Stokke)
Det er i magasinet "Fri flyt" Ørsta Skisenter har fått heideren. Bak kåringa står Eivind Eidslott frå Ålesund. Han brukte heile fjorårsvinteren til å reise rundt på mest alle skianlegga i Noreg. No har han konkludert i Fri Flyt.
Dei beste anlegga er Bondalseidet, Strandafjellet, Hafjell, Trysil, Hemsedal, Røldal, Narvik, Oppdal, Geilo og Voss. Eidslott rangerer ikkje mellom desse ti, så det er delt førsteplass for Bondalseidet.
Eidslott, som har vore redaktør av Fri Flyt, og som no er redaktør for Dagbladet Søndag, vedgår gjerne at folk må sjå det som ei bombe at Ørsta Skisenter og Bondalseidet er med på lista, og han forklarar kvifor:
- Bondalseidet manglar det meste av det dei store destinasjoanne kan by på. Men Bondalseidet slår knallhardt tilbake med eventyrleg terreng og heilt rå offpist. Hvis du i tillegg orkar å gå litt frå toppen av den øvste t-kroken, får du backcountry-opplevingar som lett kan samanliknast med anlegg i Alpane. Eg kjenner heller ikkje til andre skianlegg som gjev store rabattar på femdagarskort i påska, seier Eidslott i intervju med Fri Flyt.
I sjølve grunngjevinga brukar Eidslott desse orda: "Ein fenomenal outsider: Kvifor i alle dagar er Bondalseidet med på lista over Noreg sine ti beste skianlegg? Og kvar i all verda ligg Bondalseidet? Er det heile berre ein dårleg spøk? Nei, det er det ikkje. Bondalseidet ligg i Ørsta kommune, og fortener plassen på denne lista. Dette vesle anlegget i hjartet av Sunnmørsalpane byr på førsteklasses offpiste - og er utgangspunktet for fleire lett tilgjengelege toppturar og uforgløymelege nedkøyringar med over tusen fallhøgdemeter. Bondalseidet er også det mest sjarmerande av alle desse ti anlegga, med ein atmosfære som berre ukjende, lokale anlegg kan varte opp med. I tillegg tek eigarane borna på alvor, og har nettopp bygt eit heilt nytt barnetrekk. Når prisane attpåtil er svært låge, og omgjvenadane består av spektakulære sunnmørsfjell, let eg Bondalseidet vere den fremste representanten for alle dei små, ukjende skidestinasjonane i landet vårt."
Dette er vel det ein kan kalle god reklame for Hjørundfjorden og Ørsta.
Kommentarar
http://www.dagbladet.no/dinside/2006/11/02/481635.html
"Møre og Romsdal er hjemfylket mitt - og min absolutte favoritt når det gjelder toppturer. Jeg vokste opp i Sunnmørsalpene og er derfor best kjent på den kanten av fylket. Prøv klassikerne Kolåstind, Nøre-Sætretind og Sylvkallen med utgangspunkt i Standalhytta i Ørsta kommune. Eller legg deg inn på Patchellhytta i Stranda kommune og gå på Slogen. Skårasalen og Grøtdalstind ovenfor Sæbø er også magiske. Gå inn på åst.no eller kjøp Helge Standals bok om skiturer vest for Hjørundfjorden - så får du enda flere tips!"
Skisenteret på Bondalseidet minnast eg som gutunge var samtaleemne allereie før Hjørundfjord kommune vart slegje saman som storkommune med Ørsta.
På kaiekspedisjonen på Sæbø vart det meste diskutert. "Lida-Laurits" på Rekkedal var nærmast nabo til skitrekket, og han gjorde det klart at han ville kjøpe aksjar.
Hjørundfjordingane elles på ekspedisjonen var skeptiske. Difor, i mine erindringar som då 12 åring, står Lauris for meg som ein framtidsretta person.
Same Laurits, som eit apropos, (greier ikkje halde meg..) var den som då oftast fekk første laksen i Bondalselva. Allereie rundt 17. mai. På Rekkedal. Om lag 7-8 km fram i elva. Dette har eg fått stadfesta av Arne og Ruth. (2 av borna hans.)I nært samband med åpninga av skitrekket vart det avvikla alpint NM. På den tida sette økonomien grenser for kjøp av utstyr. På same måte som yngre søsken måtte arve klede frå sine eldre sysken, var det med sportsutstyr. Min eldre bror var flink å hoppe på ski, med ordentlege hoppski.
I samband med NM hadde han (sjølvsagt) fått seg slalomski. Saman reiste vi til Bondalseidet. Eg dragande på eit par hoppski på fleire kilo, han med den tidas "nymotens" slalomski.
Vi tok trekket i lag opp. Sidan såg eg ikkje han....
Eg spente på meg hoppskia, smurde med fyklakk, og sette utanfor.
Då hadde eg aldri høyrt om Telemarksving, men det var nok noko liknande eg prøvde på..
Det neste eg hugsa var ein bataljon av Raude Kross folk kring meg. Liggjande på ei båre!
Så vart det ein "Canossa-gong" heile løypa ned frå øvre heisstasjon.
Raude-Kross mannskapet hadde tydeligvis vore arbeidsledige heile dagen, og dei kasta seg over meg som glupske ulvar!
Raud og skjemd låg eg på ei båre og fekk meir "merksemd" enn vinnaren av skirennet. Omsider vart eg plassert i bilen til Volda-avdelinga og frakta til sjukehus. Bilen minte meg forøvrig om ei utgåve av dei "kvite bussane" frå slutten av 2. verdskrig. Utan samanlikning førøvrig.
Det regna lett den dagen, og eg minnast det lak frå taket. Det gjorde ingenting. Eg var i ly for nysjerrige blikk, og "humoristiske" kommentarar. Smertene hadde eg neste gløymt! Dessutan var Sigbjørn Kvistad (ikkje ordførar då)med som moralsk støtte.
Eit avrive leddbånd var resultatet. Dessutan ei avslutta alpinkarriere før ho begynte!