Det er ettermiddag i barnehagen, og det er god varme i haustsola. Plommene ser ekstra gode ut i varm lys frå ettermiddagssola. Trea står der heilt åleine, det er ingen som haustar av frukta deira. Då tar vi ansvaret! Frukt skal ikkje henge åleine, og snart har trea fått selskap av barnehagebarn i alle aldrar.
Vi er på slang! – og barn og vaksne klatrar i tre, ristar i greiner og nyt smaken av modne plommer. Nokre er sure, usj – dei kastar vi. Andre er søte, og vi sug av så mykje plommekjøtt som råd før vi tar ei ny plomme.
Etterkvart kjem foreldre og skal hente barna sine, og dei vaksne utvekslar minne frå den tida vi gjekk på slang. Då sjølvsagt i løynd og ikkje med løyve frå eigarane.
No er det blitt høgt opp til plommene, og vi hentar stigen. Det kitlar i magen når ein er så høgt oppe. Kanskje kjem vi heilt opp til himmelen med stigen? Eller opp til alle epla i ein hage lenger nede i gata…. Det prøver vi seinare.